ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ .... ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻝ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﯼ ﭘﮋﻣﺮﺩ ﭼﺮﺍ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻋﺸﻘﯽ ﺩﺭﻭﻥ ﭘﯿﻠﻪ ﺍﺵ ﺍﻓﺴﺮﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺩﻝ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺰﺍﺭ ﻣﻦ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﺦ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﺩﺭﺩﻡ ﺯﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ!

__________________ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﻪﻧﻮﺷﺘﻦ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ ﺩﻟﺖ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪﯼ ﻣﺎﺳﺖ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭﻧﻮﺷﺘﯽ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﺑﻨﻮﯾﺲ ﻫﺮ ﭼﻪﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭﺑﺪﺗﺮ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﭼﺎﺭﯾﻢﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻤﺎﺭﯾﻢﺑﻨﻮﯾﺲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺍﺭﯾﻢ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﺪ ﻓﮑﺮ ﺑﻬﺎﺭﯾﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﺯﺑﺲ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺁﺑﻠﻪ ﺯﺩ ﺑﺲ ﮐﻪﺩﻭﯾﺪﻡ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺧﺒﺮ ﮐﻦ ﭼﺮﺍﺍﻭﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﻣﻦ ﻧﺮﺳﯿﺪﻡ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯﺷﮑﻨﺠﻪ ﺯﺍﺭ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺭﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺎﺯﻩﺩﯾﺪﯼ ﺑﺎﺩﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪﯼﺑﻨﻮﯾﺲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻋﺸﻘﻮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯿﻢ ﺣﺮﻑ ﺧﺎﻟﯽﺯﺩﯾﻢ ﻭ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺑﺎﺧﺘﯿﻢ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﻏﺮﯾﺒﯿﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﻭﺩﺭ ﻓﺮﯾﺒﯿﻢ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﭼﺎﺭﯾﻢﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻤﺎﺭﯾﻢ ﺩﻝﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﺩﻝ ﻣﺎﺭﻭ ﺑﻨﻮﯾﺲ

ﻋﻠﻲ ﺍﻱ ﻫﻤﺎﻱ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺁﻳﺘﻲ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﺳﻮﺍ ﻓﮑﻨﺪﻱ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻳﻪﻱ ﻫﻤﺎ ﺭﺍﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﺷﻨﺎﺳﻲ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺭﺥ ﻋﻠﻲ ﺑﻴﻦﺑﻪ ﻋﻠﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺧﺪﺍ ﺭﺍﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﻓﻨﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪﭼﻮ ﻋﻠﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪﻱ ﺑﻘﺎ ﺭﺍﻣﮕﺮ ﺍﻱ ﺳﺤﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺗﻮ ﺑﺒﺎﺭﻱ ﺍﺭﻧﻪ ﺩﻭﺯﺥﺑﻪ ﺷﺮﺍﺭ ﻗﻬﺮ ﺳﻮﺯﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺳﻮﺍ ﺭﺍﺑﺮﻭ ﺍﻱ ﮔﺪﺍﻱ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻱ ﻋﻠﻲ ﺯﻥﮐﻪ ﻧﮕﻴﻦ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻲ ﺩﻫﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﻡ ﮔﺪﺍ ﺭﺍﺑﺠﺰ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻦﭼﻮ ﺍﺳﻴﺮ ﺗﺴﺖ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﻦ ﻣﺪﺍﺭﺍﺑﺠﺰ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﺁﺭﺩ ﭘﺴﺮﻱ ﺍﺑﻮﺍﻟﻌﺠﺎﺋﺐﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﻬﺪﺍﻱ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍﭼﻮ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻋﻬﺪ ﺑﻨﺪﺩ ﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺎﮐﺒﺎﺯﺍﻥﭼﻮ ﻋﻠﻲ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ ﻭﻓﺎ ﺭﺍﻧﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﻮﺍﻧﻤﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﻮﺍﻧﻤﺶ ﮔﻔﺖﻣﺘﺤﻴﺮﻡ ﭼﻪ ﻧﺎﻣﻢ ﺷﻪ ﻣﻠﮏ ﻻﻓﺘﻲ ﺭﺍﺑﺪﻭ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻥ ﻓﺸﺎﻧﻢ ﻫﻠﻪ ﺍﻱ ﻧﺴﻴﻢ ﺭﺣﻤﺖﮐﻪ ﺯ ﮐﻮﻱ ﺍﻭ ﻏﺒﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭ ﺗﻮﺗﻴﺎ ﺭﺍﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻳﺖﭼﻪ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺻﺒﺎ ﺭﺍﭼﻮ ﺗﻮﻳﻲ ﻗﻀﺎﻱ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﻱ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥﮐﻪ ﺯ ﺟﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ ﺭﻩ ﺁﻓﺖ ﻗﻀﺎ ﺭﺍﭼﻪ ﺯﻧﻢ ﭼﻮﻧﺎﻱ ﻫﺮﺩﻡ ﺯ ﻧﻮﺍﻱ ﺷﻮﻕ ﺍﻭ ﺩﻡﮐﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺍ ﺭﺍ»ﻫﻤﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻢﺻﺒﺤﮕﺎﻫﻲﺑﻪ ﭘﻴﺎﻡ ﺁﺷﻨﺎﺋﻲ ﺑﻨﻮﺍﺯﺩ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺭﺍ«ﺯ ﻧﻮﺍﻱ ﻣﺮﻍ ﻳﺎ ﺣﻖ ﺑﺸﻨﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺷﺐﻏﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺴﺖﺷﻬﺮﻳﺎﺭﺍ

ميدوني عشق يعني چي؟ يعني: دركمال بي كسي حس كني بايه كسي هم نفسي

از باغ می برند تا چراغانی ات کنند تاکاج جشنهای زمستانی ات کنند ای گل گمان مبر به شب جشن میروی شاید به خاکمرده ای ارزانی ات کنند یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند این بار می برند که زندانی ات کنند یک نقطه بیش فرق رحیم و رجیم نیست از نقطه ای بترسکه شیطانی ات کنند آب نطلبیده همیشه مراد نیست شاید بهانه ایست که قربانیات کنند

ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻋﯿﺐ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﮑﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺯ ﻏﯿﺐ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﺮﭼﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻗﻠﻢ ﭼﻮﻥ ﺗﯿﻎ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﻪ ﺩِﺋﺒـِﻞ ﻧﻪ ﻓَﺮَﺯﺩَﻕ ﻧﻪ ﮐُﻤِﯿﺘَﻢ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﯼ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺘﻢ ﺍﻻ ﺳﺎﻗﯽ ﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭﻻﯾﺖ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﯽ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻭﻻﯾﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﮐﺮﺑﻼ ﺭا ﺑﻨﻮﺷﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﺒﺘﻼ ﺭا ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺴﺘﻢ ﮐﻦ ﺍﺯ ﯾﮑﺘﺎ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻫﻢ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻣﻠﮏ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻬﻔﺘﯽ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﺯﺍﺣﻤﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺪ ﯾﮏ ﻣﯿﻢ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪﺭﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﯿﻢ ﻏﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﯾﻘﯿﻨﺎ ﻣﯿﻢ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﯿﻢ ﻣﺴﺘﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺍﺯﺟﻤﺎﻟﺶ ﭼﺸﻢ ﻫﺴﺘﯿﺴﺖ ﺯﺍﺣﻤﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﺑﺮﻭ ﯾﺎﻓﺖ ﺩﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻭ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﻧﮓ ﻭﺑﻮ ﯾﺎﻓﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺩﻡ ﮐﺠﺎﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺁﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﮐﯿﻦ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮﺵ ﻟﺬﺕ ﺷُﺮﺏ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﺵ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﻠﻘﺖ ﻟﯿﻞ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻠﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻗﯿﺎﻡ ﺑﺖ ﺷﮑﻦ ﻫﺎﺭﺍﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭُﺍﻟﻌﯿﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻋﻠّﺎﻡُ ﺍﻟﻐﯿﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪﮐﻪ ﺟﺎﻣﺶ ﺟﺎﻡ ﻭﺣﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺧﺘﻢ ﺍﻻﻧﺒﯿﺎﺀ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﮐُﻨﺖُ ﮐﻨﺰﺍً ﻣﺨﻔﯿﺎ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭّﻝ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﺧﺮ ﺁﻣﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﻃﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮﺁﻣﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺴﺘﺎﻥ ﺳﺮﻣﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪﺵ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻣﺤﻤّﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﯿﻢ ﻭ ﺣﺎﺀ ﻭ ﻣﯿﻢ ﻭ ﺩﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﺑﺨﺶ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺣﻤﺔٌ ﻟﻠﻌﺎﻟﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺑﺨﺶ ﺻﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺷﻔﺎﻑ ﻭ ﺯﻻﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺁﺕ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎ ﻧﺒﻮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺨﺖ ﻭﻻﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﺭﯾﺨﺖ ﻭﻻﯾﺖ ﺑﺎﺩﮤ ﻏﯿﺐ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺨﺰﻥ ﺳﺮّ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ ﺭﻭﺯ ﺍﺧﻮﺕ ﻭﻻﯾﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻩ ﺯﺩ ﺑﺮ ﻧﺒﻮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻋﻠﯽ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﺵ ﺩﺭ ﺫﻭﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻠﯿﺪﮐُﻨﺖُ ﮐﻨﺰﺍًﻣﺨﻔﯿﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺯﺧﻢ ﺷﯿﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻏﺪﯾﺮ ﺍﯼ ﺑﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭﻻﯾﺖ ﺭﺳﻮﻻﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻣﺒﺘﻼﯾﺖ ﻧﺪﺍ ﺁﻣﺪ ﺯ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺳﻤﺎﻭﺍﺕ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮﺍﻥ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺭﺳﻮﻟﯽ ﮐﺰ ﻏﺪﯾﺮ ﺧﻢ ﻧﻨﻮﺷﺪ ﺭﺩﺍﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﻌﺜﺖ ﺭﺍ ﻧﭙﻮﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺒﯿﺎﺀ ﺳﺎﻏﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻮﺛﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻋﻠﯽ ﺳﺎﻗﯽ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺑﻼﮐﺶ ﺑﺪﻩ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺳﻮﺯﻡ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻣﺮﺍ ﺁﯾﯿﻨﮥ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺻﻔﺎ ﮐﻦ ﺗﺠﻠﻠﯽ ﮔﺎﻩ ﻧﻮﺭ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﮐﻦ " ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺁﻏﺎﺳﯽ "

ﺳﻮﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ ﺳﺎﻗﯽﺑﺪﻩ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﺍﯼ،ﺯﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯽﺧﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﺴﻦِ ﺷﻮﺭﺍﻧﮕﯿﺰﺗﻮ،ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺯﺍﻥﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﻏﻢ،ﺑﺎﺭﺩ ﻓﺮﻭﻍﺻﺒﺤﺪﻡ ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﯿﺶ ﻭﮐﻢ،ﻓﺎﺭﻍ ﺯ ﺗﺸﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﻧﻮﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﯽ ﺩﻫﺪ،ﻓﯿﻀﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﮑﻨﺖ ﺷﺎﻫﯽﺩﻫﺪ،ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﺭﻭﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺳﻮﺯﺩﻣﺮﺍ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻣﺮﺍﻭﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﺮﺍ،ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺍﺯﺧﻮﯾﺸﻢ ﮐﻨﺪ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﺍﯼ ﺳﺮﻭﺳﻬﯽ،ﺳﻮﺩﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺭﻫﯽﯾﻐﻤﺎ ﮐﻨﺪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺭﺍ،ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻧﺪﯾﺸﻢﮐﻨﺪ*******

ﺩﺳﺖ ﺧﯿﺎﻝ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺎﺩ ﺗﻮﺭﺍ ﻧﻘﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺖ ﻫﻮﺱ ﻣﺴﺘﯽ ﺭﯾﺨﺖ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻋﻄﺶ ﺗﻮﻓﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺗﻮﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭﮔﻔﺖ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺩﻟﺖ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺩﯾﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﻧﮕﻬﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﺭﺩﻝ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺠﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻧﮕﻬﯽ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﯼ ﺍﺷﮏ ﺣﺴﺮﺗﯽ ﯾﺦ ﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺳﺮﺩ

ﺣﺪﻭﺩﺩﻭﯾﺴﺖﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩﺳﺎﻝﭘﯿﺶ ﺍﺯﻣﯿﻼﺩ ﺩﺭ ﭼﯿﻦﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺍﯼﺗﺼﻤﯿﻢﺑﻪﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮔﺮﻓﺖ… ﺑﺎﻣﺮﺩﺧﺮﺩﻣﻨﺪﯼﻣﺸﻮﺭﺕﮐﺮﺩﻭﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖﺗﻤﺎﻡﺩﺧﺘﺮﺍﻥﺟﻮﺍﻥﻣﻨﻄﻘﻪﺭﺍﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ. ﻭﻗﺘﯽﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭﭘﯿﺮﻗﺼﺮﻣﺎﺟﺮﺍﺭﺍﺷﻨﯿﺪ ﺑﺸﺪﺕﻏﻤﮕﯿﻦﺷﺪ،ﭼﻮﻥﺩﺧﺘﺮﺍﻭﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺧﺘﺮﺵﮔﻔﺖﺍﻭﻫﻢﺑﻪﺁﻥﻣﻬﻤﺎﻧﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ. ﻣﺎﺩﺭﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﺷﺎﻧﺴﯽﻧﺪﺍﺭﯼ ﻧﻪﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﯼ ﻭ ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎ. ﺩﺧﺘﺮﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﻣﯽﺩﺍﻧﻢﻫﺮﮔﺰﻣﺮﺍﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ،ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺻﺘﯽﺍﺳﺖ ﮐﻪﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﺒﯿﻨﻢ. ﺭﻭﺯﻣﻮﻋﻮﺩﻓﺮﺍﺭﺳﯿﺪ ﻭﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﻣﯿﺪﻫﻢ، ﮐﺴﯽﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﻋﺮﺽ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ… ﻣﻠﮑﻪ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﭼﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺩﺧﺘﺮﭘﯿﺮﺯﻥﻫﻢﺩﺍﻧﻪﺭﺍﮔﺮﻓﺖﻭﺩﺭﮔﻠﺪﺍﻧﯽ ﮐﺎﺷﺖ. ﺳﻪﻣﺎﻩﮔﺬﺷﺖ ﻭﻫﯿﭻﮔﻠﯽ ﺳﺒﺰﻧﺸﺪ،ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﮔﻠﮑﺎﺭﯼﺭﺍﺑﻪ ﺍﻭﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ،ﺍﻣﺎﺑﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪﺑﻮﺩ، ﮔﻠﯽ ﻧﺮﻭﯾﯿﺪ. ﺭﻭﺯﻣﻼﻗﺎﺕﻓﺮﺍﺭﺳﯿﺪ،ﺩﺧﺘﺮﺑﺎﮔﻠﺪﺍﻥﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵﻣﻨﺘﻈﺮﻣﺎﻧﺪ ﻭﺩﯾﮕﺮﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﮔﻞ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺑﻪ ﺭﻧﮕﻬﺎ ﻭ ﺷﮑﻠﻬﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ _____________ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ. ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭ ﻫﻤﺴﺮ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻠﺪﺍﻧﺶ ﻫﯿﭻ ﮔﻠﯽ ﺳﺒﺰ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺩﺍﺩ:ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ“ :ﮔﻞ ﺻﺪﺍﻗﺖ” ﻫﻤﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻡ ﻋﻘﯿﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮔﻠﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺒﺰ ﺷﻮﺩ!

Salam . Man badaz yesal bargashtam;)

... بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم ، همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشت مشوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم ، شدم آن عاشق دیوانه که بودمدر نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید ، باغ صد خاطره خندیدعطر صد خاطره پیچید ، یادم آمد که شبی با هم از آنکوچه گذشتیم پر گشودیم و درآن خلوت دلخواسته گشتیم ، ساعتی بر لب آن جوی نشستیم تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت ، من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام ، بخت خندان و زمان رام خوشه ماه فرو ریخته در آب، شاخه ها دست بر آورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ ،همه دل داده به آواز شباهنگ یادم آید تو به من گفتی از این عشق حذر کن ، لحظه ای چند بر این آب نظر کن آب آیینه عشق گذران است، تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است باش فردا که دلت با دگراناست ، تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کنبا تو گفتم حذر از عشق ؟ندانم ، سفر از پیش تو ؟هرگز نتوانمروز اول که دل من به تمنای تو پر زد ، چون کبوتر لب بام تو نشستم تو به من سنگ زدی من نهرمیدم نه گسستم ، بازگفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم ، حذر از عشق ندانمسفر از پیش تو هرگز نتوانم نتوانم ، اشکی از شاخه فرو ریخت مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت ، اشک در چشم تولرزیدماه بر عشق تو خندید ، یادم آید که دگر از تو جوابی نشنید م پای در دامن اندوه کشیدم ،نگسستم نرمیدمرفت در ظلمت غم آن شب وشبهای دگر هم ، نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم ، بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم 

ببار بارون ببار بارون                    دلم از زندگی خونه دیگه هر جای این دنیا                    برام مثل یک زندونه        *********        *********ببار بارون که دلگیرم                  ببار بارون که غمگینم خراب حال من امشب                  دارم از غصه میمیرم        *********        *********ببار ای نم نم بارون               ببار امشب دلم خسته است ببار امشب دلم تنگه               همه درها بروم بسته است        *********        *********ببار ای ابر بارونی                       ببار و گونمو ترکن مثله بغض دل ابرا                  بباراین بغض و پرپر کن        *********        *********نه دستی از سر یاری                    پناه خستگی هام شدنه فریاد هم آوازی                       غرور خلوت ما شد        *********        *********نه دل گرمی به رویایی             که من هم بغض  بارونم نه امیدی به فردایی                  

سلام خوبی فاطمه جان